Çeşitli din ve mezheplerin kavşak noktası olan Antakya’da sanatlar, sanatkarların kendi gelenek ve görenekleri çerçevesinde mesleklerini kabiliyetlerine, din ve dillerine göre taksim edilmişlerdir.
Etnik itibari ile çok karışık olan sanatlar, Antakya’da 1930 yılına kadar, halkın diline ve dinine göre ayrılmışlardır.Naccarlık,dericilik,Fötörcülük,yemenicilik,kunduracılık,semercilik,bıçakçılık,kumaş,halı dokuyuculuğu,Arabacılık ve marangozluk Türkçe konuşan sunnilerin sanatlarıdır.Alevilerin sanatları:Halaççılık,keçi kılından çuval yapımı,çıkrıkçılık,kasaplık fırıncılık ve ekmekçilik.Hıristiyan ve Ermenilerin sanatları:Terzilik,Kuyumculuk,Mimarlık,Tahtadan küçük eşya yapımcılığı,Çömlekçilik.
Esnaf umumiyetle Hanların çevresinde organize olmuşlardır. Burada bulunan dükkanların her biri bir meslek dalına tahsis edilmiştir.(Bakırcılar çarşısı, Köşker pazarı-İplik pazarı-Hasırcılar pazarı) gibi.Bu sokaklar o mesleğin adı ile anılır ve çarşıda o şekilde düzenlenmiştir. Bu çeşitliliğe rağmen Antakya’da kültür kaynaşması esnaf arasında ileri düzeyde idi. 1930 yıllarında Antakyaq’da 69 türde esnaf bulunmakta idi.
Antakya’nın eski çarşılarına adını veren sanat dalı, fonksiyonunu kaybetmiş veya aynı yerde bir başka esnaf faaliyetini sürdürmüş olsada, bu gün sokak adını taşıyan tabelalar asılı durmakta ve eski ismini muhafaza ettiği görülmektedir.
