8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar günü… Yani bilmem kaç yıl önce dünyanın “medeni” ülkelerinin birinde, bir grev sonucu ölen kadınlar için onları anma adına ilan edilen bir gün. Kaç gündür bu gün ile ilgili gelen elektronik postalar, mektuplar, kutlama ve anma yazıları ile facebook sayfalarındaki binlerce, milyonlarca mesaj ve iletiler.
Ortadoğu’da yaşayan kavimlerde Kadın “eksik etek”, “Kaşık düşmanı” dır. Evde hizmetçidir. Zevk aracıdır. Yeryüzünde ilk kez İslam dini ile “Kadın” kutsanmış, erkeğe eş ve eşit olarak kabul edilmiştir. Yeni doğan kız çocukları çöle atılır, kadınlar köle olarak alınıp, satılırdı.
Hz. Muhammed; “Cennet anaların ayakları altındadır” diyerek Kadın’ın önemine vurgu yaptıktan ve İslam dininde Kadın toplumda hak ettiği yere, emredildiği yere ne yazık ki hala gelmedi, getirilmedi. Erkek egemen toplum buna izin vermiyor. Onlarsız yarım kalan, eksik kalan hayatımız çekilmez, dayanılmaz oluyor.
Biz de böyle de, Suriyeli kadınlar çok mu iyi durumda. Ya da Suriyeli erkekler kadınlara daha da iyi mi davranıyorlar. Sanmam. Suriyeli Kadınların, kız çocuklarının yüzlerine baktığım zaman, gözlerindeki hüznü, çaresizliği, umutsuzluğu görmekten utanır haldeyim. Yaşanan olaylarda hiçbir kavlim olmamasına rağmen kendimi sorumlu görüyorcasına üzülüyor ve eziliyorum. Hele zaman zaman yapılan bazı tekliflere cevap vermek bile beni incitiyor.
Bugüne ve bütün Kadınlara çok beğendiğim bir şiirle selam olsun.
ADIM GÜLİSTAN
Adım Gülistan,
Gökkuşağıyla aynı yaştayım
Her tufanda, dirençle yükseldim gökyüzüne
Gezegenler açtım umudun kıyısına
Güneşe yüzümü, göklere umudun rengini verdim
Ve direnişimi kırmızıya boyadım çeyiz sandığımda
Oysa şimdi üryanlığın rengine dönüyorum
Gör beni!
Adım Gülistan,
Esaretle aynı yaştayım…
Dilimde,
Kendi kininden korkanların kilidi,
Ellerimde alçaklığın zinciri ve ihanetin gizli tarihi
Yüreğimde ise öksüzlüğüm asılı
Çöz beni!
Adım Gülistan,
Onurumla yaşıt bir kız çocuğuyum
Düş oluyor gelinliğim, her yanım iğfal
Her yanım peşkeş çekilir ihanet pazarında
Tutmuyorsan,
Görmüyorsan,
Çözmüyorsan
Bari
Vur beni!
Adım Gülistan, tanrının unuttuğu yaştayım…
“Ölüme açınca gözlerini bebekler, umudun memesinden direnç emzirilir, alınlarına da ”onurun çocukları” diye yazılır. Ve vuruldukça çoğalan çocuklar hep vuruldukları yaşta kalır.”
Özhan Hakan
