18 Aralık 2010 tarihinde Tunus’ta başlayan halk ayaklanması, yönetimle halk arasında derinleşen uçurumun bir sonucu olarak patlak verdi.
Tunus’tan sonra Ortadoğu ve Kuzey Afrika devletlerine hızla yayılan halk ayaklanmaları, bölgenin siyasal açıdan yeniden yapılandırılma sürecini başlatmış oldu.
Bölgeyi yakından takip edenler, yönetimlerin kırılganlaşmasında büyük payı olan ekonomi politikalarının önemini bir kez daha kavradı. Arap devrimleri sürecinde İran’ın rolü, algısı ve gücü üzerine birçok çalışma yapılırken, İran’ın mevcut rejiminin ekonomi politikaları ve devam ettirdiği nükleer programından dolayı maruz kaldığı ekonomik yaptırımların etkisi görece daha az çalışıldı.
Elbette ki ekonomik yaptırımların İran’ın nükleer programını durdurmada başarılı olup olmayacağına dair birçok çalışma yapıldı. Ancak İran ekonomisi incelenirken, yönetimlerin ekonomik nedenlerle kırılganlaşması sonucunda devrimci çatışmalarla/hareketlenmelerle karşı karşıya kalma olasılığı daha nadir analiz edildi.
Bu nedenle bu makale, İran’a karşı sertleştirilerek uygulamaya devam ettirilen ekonomik yaptırımların, hükümet üzerinde nasıl bir etkisi olabileceğini sorgulayacaktır. Bu amaçla, ekonomik yaptırımlar İran’ı nükleer programdan vazgeçirmede etkili olabilir mi? ve Ortadoğu ve Kuzey Afrika’nın halk ayaklanmalarıyla yeniden şekillendiği bir süreçte bu yaptırımlar İran hükümetini kırılganlaştırabilir mi? sorularına cevap arayacaktır. İlk bölümde, İran’ın nükleer programına dair kısa bir bilgi verilecek ve yaptırımlara zemin hazırlayan başarısız müzakere süreci anlatılacaktır. İkinci bölümde ekonomik yaptırımların rolü ve İran’daki etkileri incelenecektir.
