Hatay Gazeteciler Cemiyetinde bir açıklama yapan, Kadın dayanışma merkezi yöneticileri ve Öldürülen Berna Özdemirin annesi Selva Özdemir şu açıklamayı yaptı.
İTİLDİK KAKILDIK, OLMADI ÖLDÜRÜLDÜK
Hepimizin bildiği gibi Samandağ’lı kardeşimiz Berna Özdemir 13 Şubatta evlenme teklifini reddettiği için reddedilen şahıs tarafından canice öldürülmüştür. Ne yazık ki bu olay Türkiye’de yaşanan ilk kadın cinayeti değildir. İstatistiklere bakıldığında günde üç kadının buna benzer sebeplerle öldürüldüğü görülmektedir.
Türkiye’de fiziksel şiddetin yaygınlığı %35 olarak belirlenmiştir. Ancak araştırmalar ne yazık ki duygusal, cinsel, ekonomik şiddeti içermemekte ve zaman zaman uğranan şiddet kadına da benimsetildiği için dile bile getirilmemektedir. Farklı şiddet türleri dahil edildiğinde kadınların uğradığı şiddet oranının %70 ve %80’lere ulaşacağı düşünülmektedir. Yaptıklarını kontrol etme, davranışlarını kısıtlamadan başlayan şiddet davranışları yalnızlaştırma, aşağılama, küfür ya da tehdit etmeye, itip kakmaya, dövmeye varan şiddet davranışlarına dönüşmekte; bu şiddet davranışları kadının canına kastetmeye varmaktadır.
Türkiye’de kadınlara yönelik şiddet ve cinayetler her geçen gün artmaktadır. Vahşete varan bu tablo, ülkemiz adına utanç verici bir hale dönüşürken, genelde kadın ölümlerinin bir şiddet öyküsü sonucunda gerçekleştiği görülmektedir. Birdenbire yaşanan ölüm neredeyse yok gibidir. Ölen kadınların çoğu önceden darp edilmiş ya da tehdit almıştır. Bu da göstermektedir ki bu cinayetler tasarlanarak yapılmaktadır. Ve kimler tarafından? Ne yazık ki bizim en yakınımız, sözde bizi sevenler, bizimle aynı yolda yürüyenler, eşimiz, babamız, kardeşimiz, yârimiz… Tarafından işlenmektedir.
Yaşanan şiddet olaylarının medyadaki popüler yaklaşım soncunda şiddet olayları yalnızca şiddeti gören kişi ve uğradığı şiddet düzeyi bakımından ele alınmakta, faillerin yargılanma süreci gittikçe uzamakta ve sonuçlar topluma yansıtılmamaktadır. Bunun sonucunda işlenen suçun bedeli topluma gösterilmeyerek, yaşanan şiddetin failin yanına kar kaldığı, mağdurun gelecekte de mağdur olmaya devam ettiği algısı bizzat medya tarafından oluşturularak kadınların şiddeti sıradanlaştırılmakta ve mağduriyetlerinin devamı sağlanmaktadır. Bu da diğer kadınların şiddet karşısında sessiz kalmalarına, zaten az olan haklarını dahi aramamalarına ve erkeklerin gittikçe daha tehditkar ve saldırgan olmalarına yol açmaktadır.
Maalesef medyanın etkisi bununla sınırlı kalmamaktadır. Ders kitaplarında verilen örneklerde, dizilerde, değişik TV programlarında ve gazetelerde şiddet davranışlarının çeşitli örnekleri normal davranışlarmış gibi ele alınmakta, sözde yanlış olduğu anlatılan davranışlar da alternatifi gösterilmeyerek doğrulanmaktadır. Bu nedenle medyanın şiddetin sürekliliği ve yaygınlığında önemli bir rolü bulunmaktadır.
Bütün bu sorunların ortaya çıkmasına izin veren ve/veya ortaya çıkmasını engellemek için önlem almayan hükümet, ne yazık ki var olan olumsuz koşulların devamına ve artmasına neden olmaktadır. Yargı sisteminin yavaşlığı, emniyet güçlerinin geç ve yetersiz müdahaleleri, yardım kuruluşlarının yetersiz ve etkisiz çalışmaları bu yanlış çarkın dişlilerini yağlamanın ötesine geçmemektedir.
Türkiye’de kadına yönelik şiddet her biçimi ile sistem içinde görünmeyen bir el tarafından erkek olmaları hasebiyle korunup kollanmaktadır. Her davada ayrı bir ‘iyi hal indirimi’ bulunmakta, bu da kadına yönelik şiddetin caydırılmasını imkânsız hale getirmektedir. Bu durum bu son olsun temennilerimizi havada bırakmaktadır. Biz başka Berna lar ölmesin istiyoruz.
Türkiye’de bu konuda sıfır tolerans uygulanmadığı sürece bu işe çözüm bulmak imkânsız. Yeni anayasa yapım sürecinde bu konuya geniş yer verilmeli, kadına yönelik şiddet son bulmalıdır.
Berna’lar ölmesin diye, biz Samandağ Belediyesi Kadın Danışma Merkezi olarak, genelde Türkiye’ de, özelde de Hatay’da bu davanın ve bu sorunun takipçisi olacağımızı duyurur, başta kadın örgütleri olmak üzere herkesi katkılarını sunmaya davet ediyoruz.
