Savaş insanların yaşam haklarını elinden alır. Zordur ülkende savaş yaşamak. O güne kadar döktüğün her emek, kazandığın her değer yok olur. Tüm hayatını adadığın çocuklarının geleceği meçhuldür savaşta.Her gün üzerinden geçtiğin yollar, oturduğun parklar yok olur. Anılarını ansızın siyah bir dumana, ağır bir kurşun kokusuna teslim edersin.
Savaş yaşanırken pek hissettirmez yıkımın acısını, bittikten sonra başlar her şey. Savaş sonrası boy gösterir acının yıkımı, aslında şimdi başlamıştır savaş. Savaş bitimiyle birlikte açlığı, susuzluğu, gurursuzluğu, umutsuzluğu bırakır insan zihnine, bedenine, ruhuna…
Savaş sonrasını insanın kimyası bozulur. Umutlarını ağıtlara, kurşunlara bırakmıştır insan. Savaş yaşayan insanın tepkileri normal insan tepkisi değildir artık; güvensizlik, korku, endişe, çaresizlik boy gösterir savaşı gören insanda.
Zordur savaş olan coğrafyada yaşamak ve yaşadıktan sonra insan kalabilmek, zordur bu coğrafyada birbirine güvenmek…
Belki yaşacağın en güzel aşkı bırakmışındır savaşta.Güleceğin en güzel anları, annenin sana yapacağı en güzel yemeklerin, babanla akşam sohbetlerini bırakırsın savaşta.
Hak yoktur, hukuk yoktur. Cicero’nun dediği gibi: ‘’ Savaşta yasalar susar’’. Savaş sonrası yıkım görmüş, vatansız kalmış, evini terk etmiş, göç yaşamış halkla kucak açmaktır ins, anlayışlı olmaktır, anlamaktır onları.
Hor değil, hoş görmektir bize düşen.
sevgili kardeşim orçun bu duyarlılıgından dolayı seni kutlarim.