“Karadeniz şivesiyle” yazılan bir fıkrayı sizlerle bu haftaki yazımda paylaşmak istiyorum. Konu Trabzonlu Temel Ağa’nın sevgili torunu Eda’ya verilen ödevidir. Torun çözülmesi istenen problemde sıkıntı çekince iş Temel Ağa’ya kalır. Oda olanları Eskişehir’e taşınan arkadaşına yazdığı mektupta anlatır;
Niyazicuğum.
Hani benim küçük torun var ya. Geçen akşam, geturdi ödevini önüme koydi. Bi ağlay. Zaten dertlerini hep bağa açar. Dedi ki “ Ha bunlari anliyamadum. O yüzden da yapamadum. Yarin öğretmen beni dövecek.”
Dedum ki; “ Ağlama uşağum, bunun içun öğretmen adam dövmez. Şimdi oni çözerük.” Ne mümkün Niyazi kardaşum: Bi tirenlan, bi otobos iki aynı istasyondan kalkmişlar. Tiren otobostan üçte bir daha hizli gidiy.Otobosiki yerde onbeşer dakika istirahat etmiş. Tiren da bi yerde durmuş, 20 dakka su almış. Otobos saatte 60 kilometro gidiymiş. Tiren 5 saat sonra gidecegi yere vermış. Otobos ise ne vakit sonra oraya varacakmış. Uğraştum yapamadum. Uşak ağlay.
Derken bubasi geldi. O da çözemedi. Diyerum oğa ki, “ Damat, senun taniduğun tahsilli bi otobos şofori var ise oğa soralim, belki o bilebur. Yahutta sabah osun ben uşaği şoforler cemiyetine götüreyum. Onlar arasında belki tirenle yariş etmiş bi şofor vardur da bize nasihat verur.”
Ha, biz bi yandan da uşağa tireni tarif ediyduk. Tiren görmemiş ki… Ne anasi görmiş, ne un ki bubasi. Ben da bi tek askerlukte Erzurum’dan Sivas’a gittiydum. Neysa kardaşum,o gece çok kizdum. Diyeceksun ki niye? Uşak daha incir ağacindan duti ayiramay; mezgiti göteriyrum, hamsi diyi efendum, yumurtanun fabrikada yapilduğuni sanay. Biz gelduk araba yariştiriyruk. Yani efendi,otobos saatinda varsa ne olur, geç varsa ne olur? Gurbetten yolci mi bekliysun? Eğer varacağı saat önemliysa, edersun yazihaneye bi telefon, derler sağa otobosun inecegi zamani.Bu kadarluk mesele içun sabiyi subyani niye telef edersun? Uşakcuklarda şarki yok, Türki yok, oyun yok; dayamiş matamatiğu. Ayuptur da.
Günümüz de yaşadığımız olaylara göre, bu fıkrayı her okuyucumuzun kendine göre yorumlamasını. Problemin akil kişilerce çözülmesini istiyorum. Bu fıkrada, eğitimin çocuklarımıza reva gördüğü uygulamanın espirisinden ders çıkarmalıdır. Yüce milletimize son günlerde reva görülen uygulamalarının tahlilini sizlere bırakıyorum. Çözüm süreci derken çözülmeyi ayrışmayı başka odaklarda aramak ayıptır, diyorum.
Kendilerini temize çıkarma gayreti gösteren zihniyetin karşısında elbette bu necip millet bir cevap verecektir. Bu işlerin sonu bölünmedir. Onun için halkımız iyi düşünüp bu günleri ve geleceği düşünmelidir. Çünkü: “ Vatan söz konusu olunca her şey teferruattır.” Anlayışı Türk Milletinin imanındandır, özgür yaşama iradesinin sonucudur. Kalın sağlıcakla.
