Engellilik hayatımızın gerçeği ve dünyada engellilik ortalaması %12 civarındadır. Engellilerin hayata müdahil olabilmesi için mutlaka yasal düzenlemeler hatta pozitif ayrımcılık yapılması zorunludur. Devletimiz bu yasal düzenlemeler konusunda üzerine düşeni ziyadesiyle gerçekleştirmiştir. Son düzenlemelerden olan “erişilebilirlik” yönetmeliğiyle de engellilerin önündeki bütün fiziki engellerin kaldırılması hedeflenmektedir. Devletin kendisi, kamu ve belediyelere erişilebilirliğin önündeki engelleri kaldırmaları için süre tanımış gerektiğinde yaptırımlar dahi öngörmüştür.
Engellilik kültürü/bilinci tek başına devletin yapacağı bir iş olmayıp bu konuda asli görevli toplumdur, toplumun kanaat önderlerinindir. Engelli kültürü konusunda engelli birey yaşadığı toplumun bir parçası olduğunu hissedebiliyorsa sorun yok demektir. Ama alay ediliyorsa, dışlanıyorsa, acınıyorsa sorun var demektir.
Ülke olarak henüz engelli kültürü/bilinci oluşturabilmiş değiliz. Devletin olumlu yaklaşımını toplum olarak sahiplenebilirsek bu yönde bir kültür geliştirmiş olacağız. Ancak yaşadığımız önemli bir sorun da devletin net duruşuna rağmen uygulayıcı boyutunda olan memur/bürokratlar tarafından oluşturulan engeller.
3 Aralık Dünya Engelliler Günü dolayısıyla Hatay ölçeğinde engellilerin önemli bir sorununa değinmek istiyorum. Birçok engelli ve ailesi sağlık kurulu raporu alabilmek için başka illere gitmek zorunda kalıyor.
Hatay da çocuk nöroloji doktoru yıllardır bulunmamakta, çocuk psikiyatri doktoru da bir tane olup Hatay nüfusuna yetmemektedir. Ayrıca hafif ve orta derecede zihinsel engelli olan bireylere yapılan zeka testlerinde yüksek puanlar verilmesi engellileri ve ailelerini başka illerde sağlık kurulu raporu almaya mecbur etmektedir.
3 Aralık Dünya Engelliler Günü dolayısıyla valiliğimize ve il sağlık müdürlüğüne çağrım ilimiz için yeterli sayıda doktor görevlendirilmesi ve objektif kriterler doğrultusunda testler uygulanmasıdır.
