Bir garip Antekeli Deli Hösün “Evde varkan eşşiklik, hamama getmek eşşeklik”Abbuşçuk tutturdu hamama giderken yoldan keni de alamışım. Abbuşçuk hem allek hem de akis herifin biri. Bıldır, gine kenden barabar Sakke Hamamı’na gidiktik. Gettiğime gideceğime püşman yidirikti beğe. Giderken de Uzun Çarşı’dan iki kilo mığribi portukal alıktık hamamda yirik diye. Abbuşçuk hamamda portukal yimeyi severmiş. Bellaa kokusunun yanında portukal kokusu pek hoş olomuş. Yok azze. Herkişin zövkü tevir tevir işte. Beğe de areki kokusu hoş gelir. Baez kere Zümrüt Lokantası’nın öğünden geçerken şele kebab kokularına areki kokuları karışık gelir ya adamın burnunun direğine. Areki semmem lakin aha o koku pek gözel gelir billehi.
Portukalları yidik yidik, ben kabıklarını naylona doldurom, çıktığım bille atarım kenleri diyom; Abbuşçuk eynat kimi bellaanın kinarına kinarına fırcıdo. Dürtom keni, “bre” diyom “söydürücümün bize?” Dellek dik dik bako. Pus binik ellağlem.
Başladık kese olmaya. Allah içün, dellek gözel kese yapo. Tabi, bizimki yidi portukalları, başladı karnı car-cur etmeye. Dellek bunun ayağını kaldırık kese atarkan, sen kak, “zaaart” diye delleğin ağzı barabarı bir tene bırak. Kıyemet kopuktu. Hamamda ne ğader dellek varsa heppisi bizi Dördayağa ğader kuvalayıklardı peştimaldan. Soğna ben geri dönük “bre niye beni de kuvalıyonuz, ağzınıza osuranı kuvalayın” deyik, asbaplarımı zornana kurtarıktım.
Çıktım evden. Abdulla Cüci’ye banadura akidi gelicidi. Unudmasın deyin dibizot bırakıktım kene. Şindi zamanı. Gözel gelikse alım da katremize basak hal kış yiyek.
– Abdulla efendi geldimi yengi banadura akidi?
– He gelik. Aha şorda, şo böyyük bidonda. Çok gözel amma ha. Heppisini seğe verim.
– Bre nedicim bir barmil banadura akidini? Fekirleri mi doyurucuk?
Bu da satamayık ellağlem, beğe geydirici keni.
Daha hamama gidicim de, dönüşte Ağalar fırınına oğrayıp çağıllı ekmek alıcım. Avrat ısmarıç verik.
Baktım, Abbuşçuk Meydan camısının arka kapısında dinelo. Yarım saetten beri bekliyomuş. Biti pakla oluk.
Gettik Meydan Hamamı’na. Ortalık yaz diye hamam fan fan edo. Ğalebeliği semmem zatan. Eyyi oldu bele. Peştimalları sarındık geçtik içeri.
Çok sıcağa gelemiyom. Başka zaman olsa ılıklıkta iki ağız yakenir çıkarım. Bu kere kese yaptırıcım deyin uzandım göbek daşına. Abbuşçuktan şart ediktim akislik çıkarmacın deyin. Bu sefer de dellekler döyerse seni Felek Abdo kurtaramaz dedim kene. E dedi.
Baktım göbek daşının üstünde yukuya kalık. Dedim şu akrüde bir oyun edim. Geçtim halvetlerin birine; curunu kaynar sudan doldurdum. Seslendim kene; beni duymuyo bile. Ebu Cahil yukusuna yatık sanki. “Bre Abbuş” dedim, “kak yaken, seğe suyu da hazıllayığım.”
Ihlıya tıslıya yekindi. Kiyp kırmizi oluk sıcaktan. Geçti halvete. Daha bir tas su dökünmesinden barabarı ciyaklemeye başladı. Çağlığından hamam kağdı endi. Hemmen koştum delleklerin yanına.
Dellek başladı keselemeye. Özbanta kimi, gençten bir oğlan. Kese mi yapo, beni mi döyo ağnamıyom. Elini kaldırıp kaldırıp “şaaarrp” ettiri zabanı kimi yapıştıro keseyi bedenime. Bir de ele kuvvatnan sürto ki keseyi, derimi soyucu belliyom. Ben de erkekliğe bok sürdürmemek içün hoşuma gidomuş kimi yapom.
Bir parça soğna baktım kolumu kaldırık çeko. Neymiş, böyrümü keselecimiş. “Bre” dedim “yörü de heydi kalan.” Kahfır oğlu kahfır. Kolumu kangırta kangırta küreğimi çıkarıcıdı az daha. Dedim “na’net seğe de yapacağın keseye de.”
Peştimalı sarındım, kağdım gettim iki ağız yakendim çıktım. Arsanın ettiğine bak sen. Beni çolak bırakıcı. Baktım hamamcı Ahmet Nacar ğallede oturo.
– Yoho Ahmet ağa, nerden buluksun bu zabanıyı?
– Bre Hösün ağa, tanımadımın keni? Kömürcü Ökkeş’in oğlu bu!
Şimdi tanıdım gavvatı. Vahtı zamanında Harabarası’nda otururkan bahçadakı incirlere dadanıktı dölken bu. Her seferinde incir çalarkan yakalar keni, kulağını kıvırırdım. Meğer seneler soğna benden öcünü alomuş ta haberim yok.
Hamamdan yana talihim yok. Neyime lazım hamam benim. Get, evinde Beytambal suyundan yaken. Zatan boşuna demeyikler “Evde varkan eşşiklik, hamama getmek eşşeklik.”
Kendinize mıkiyet olun. Heydi doeler.
Hatay Kültür Ve Keşif Dergisi, Ağustos 2014
Mehmet TANRIVERDİ
