2 Temmuz 1993, Madımak’ta 33 kişinin yakılarak öldürüldü. Bu çirkin olayı görmeyenlerimizin sayıları az değil. “Birileri tahrik etmiş, derin devlet şöyle yapmış” vs. gibi zırvalarla bu katliama sessiz kalanlar var.
Kim ne yaparsa yapsın- ne derse desin, neticede tekbirler eşliğinde insanlar yakılmadı mı? O yığınların içerisinden buna karşı çıkan oldu mu?
Hayır!
İHA, Madımak önünde yaşananları servis edip bazı canilerin yakalanmasına sebep olunca, bu ajansa İspiyon Haber Ajansı diyenler oldu.
“Niye görüntüleri yayınlıyor ve katilleri yakalatıyorsun” demek istediler.
Yakılarak öldürülenlere değil, onları yakanların yakalanmalarına üzülenler oldu.
Çirkin- ayıp- yazık- günah.
Daha ne diyeyim?
Bir kesim Madımak katliamını kınayacak.
Bir kesim de Madımak vahşetini hiç görmeyecek.
Madımak’ta dut yemiş bülbüle dönenler, 5 Temmuz’da yaşanan Başbağlar katliamını dillerine dolayacaklar.
Madımak için eylem yapanlar Başbağlar katliamını görmezden gelecekler.
Sonuç: Öldürülenlerin kimliklerine bakılıp kınamalar yapılacak.
İnsana insan gözüyle bakmayı öğrenmemiz çok uzun yıllar alacak. Belki de hiç öğrenemeyeceğiz..
Kim bilir.
Ben bütün katliamları kınadım- kınıyorum ve kınayacağım.
