Suriyeli iki kardeş, bazı müşküllerinin halli için bizden yardım talep ettiler. İki kardeş, Ali Koyuncu ve ben bir yerde buluşup iki saate yakın konuştuk. Sohbeti Ali tercüme etti.
İlk defa gösterilere katılmış bir kadınla Suriye olaylarını değerlendirdik. Görüşmeyi ilgi çekici kılan sadece direnişçinin kadın oluşu değil tabi ki! Suriye olaylarıyla ilgili tespit ve öngörülerimin doğru çıkması da üzerinde durulmaya değer bir husus.
Anlatılanların özüne dokunmamaya çalışarak görüşmeyi yayınlıyorum:
Yaşım 22. Humus’luyum. Ailemiz 6 kişi. Babam çiftçi, annem ev hanımı. Olaylar başladığı sene üniversite sınavlarına hazırlanıyordum. 25 Mart 2011 günü Humus’ta gösteriler başladı. Rejimi sevmiyordum, hala da sevmiyorum. İnternet üzerinden muhaliflere yardımcı olmaya çalışıyordum. Yaptıklarımdan ailemin haberi olmadı. Babam kendi halinde bir çiftçi idi ve onu kandırmak hiç zor olmadı. Olaylardan üç ay sonra rejim ordusu mahallemize girdi. Buldukları gençleri topluyorlardı. Biz de ailece kaçtık. Rejim ordusu ile ÖSO iki gün çatıştılar. ÖSO yenilince, rejim evlerimize dönmemiz için çağrıda bulundu. Evimiz soyulmuştu. Taşınamayan eşyalar kırılmıştı. Sınavlar başlamıştı. Sınavların son günü ….. beldesinde ben de gösterilere katıldım.
Göstericileri korkutmak için sivil giyimli kişiler havaya ateş açınca dağıldık. Bir daha şehir merkezine inmedim. Arandığımı zannetmeye başlamıştım çünkü. Suriye devrimini destekleyen bir haber ajansına muhabir oldum. 8.6.2012 günü bulunduğumuz yer rejim tarafından bombalandı. Komşumuzun evi yerle bir oldu. 7 kişi öldü. Bu şartlar altında evimizde kalamayacağımız anladık. Haseke’ye gitme kararını babam verdi. Ben o zamana kadar Suriye’de Kürtlerin yaşadığını bile bilmiyordum. Haseke’ye bağlı Amudiye’ye 550 kişi gitmişti. Rejim, silahları bırakıp çekilince meydan PKK’ya kalmıştı. Kamışlı’da Hıristiyanlar tarafsız kalmışlardı. Bundan dolayı zaman zaman bombalandılar. Kürtler de bombalanıyordu. Rejim, PKK eliyle onları kontrol edip tarafına geçmeye zorladı hep. Humus’ta yaşayan Hıristiyanlar muhalif idiler ve savaşan birlikleri vardı. Muhalif Hıristiyanların en önde gelenlerinden biri Basim Şahade’dir. O İngiliz vatandaşı idi. Şehit olunca vasiyeti gereği cenazesi camiden kaldırıldı. Bir Hıristiyan için çok dikkat çekici bir vasiyet. Nusra ve IŞİD, devrimi çalmaktan başka işe yaramadılar.
Nusra ve IŞİD’den nefret ediyorum. Onlar Müslüman değiller. Bizim inancımıza göre karınca bile incitilmez. Onlar acımadan insan öldürüyorlar.
PKK ile IŞİD arasında fark görmüyorum. Ancak kardeşimi IŞİD hapsetseydi kesin olarak öldürürlerdi. IŞİD daha kötü demek lazım.
Haseke’de PKK tarafından 15 yaşında gözaltına alınan gençle devam ediyoruz. Ablamla ilgili olarak beni hapse attılar. İçeride 7 kişi idik. Benim dışımdakiler adi suçlular idi. 47 gün PKK’nın kontrolündeki hapishanede kaldım. İlk üç gün elektrik verdiler. Sopa ile sık sık dövüyorlardı. Şu gördüğünüz ön dişim orada kırıldı. Benim siyasetle hiç ilgim yoktu ve ablamın ne yaptığını bilmiyordum. Hapishane çok pis bir yerdi.
15 yaşındaki kardeşimi içeri almaları onları tatmin etmedi. Bu sefer bütün ailemizi göz altına aldılar. Bizi sorgulayan PKK’lı Türk vatandaşı Havar Haydar idi. PKK’nın mahkemeleri var tabi. Fakat, kasap, manav, berber gibi meslek sahiplerinin yönettiği mahkemeler. Havar Haydar’ın üst düzey PKK yöneticisi olduğunu biliyorum. YPG, PYD veya başka Kürt gurupların hepsi PKK’nın emrinde. PKK’da rejimle beraber çalışıyor. Havar, sürekli bizi rejime teslim etmekle tehdit eti. PKK, rejim kadar ÖSO düşmanı. Barzani’de Kürt ama insan adam! Onun elemanlarını çok seviyoruz. Onlardan kimse zarar görmedi. PKK’nın rejimle işbirliği yaptığını nereden bildiğimi soruyorsunuz. Çok basit. Muhaberatın bilebileceği şeyleri biliyorlar. Örnek olarak, bir yakınım görevinden ayrılmıştı. Çok az sayıda insan bu ayrılma olayını ve yakınlığımızı biliyordu. Havar, sürekli onun yerini soruyordu.[ Ayrıca gösterilere katılan 8 Kürt’ü de PKK infaz etmişti] Siz de nizamdansınız dedim reddetti. Havar, kendileri ile çalışmamızı istedi. Ben düşünmek için süre istedim. Bu arada, PKK mahkemesi kardeşim için bulamayacağımız bir para istedi. Yoksa ya kardeşim öldürülecek ya da rejime teslim edilecekti. Yurt dışında yaşayan muhalif bir Hıristiyan hemşerimize internet üzerinden ulaştım. O da M…. Aşiretine ulaştı. Bu bir Kürt aşiretiydi. Bize yardım ettiler. Temel ihtiyaçlarımızı bu aşiretin adamları karşıladı.
Kardeşim serbest kaldıktan sonra gizlice Türkiye’ye pasaportsuz olarak giriş yaptık. Askerler içeri girmemize güçlük çıkarmadılar aksine yardımcı oldular.
Şu an kardeşim ve ben çalışarak ailemizi geçindirmeye çalışıyoruz. Her zaman iş bulamıyoruz.
PKK, bizi burada bulamaz değil mi?
